แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าการเล่นสมาร์ทโฟนนั้นทำให้เราคลายเหงาไปได้มาก มีสิ่งต่างๆ มากมายให้เราได้สัมผัสเพื่อฆ่าเวลา ฆ่าความเหงาตามที่ใจเราต้องการ รวมไปถึงความสะดวกสบายในการติดต่อสื่อสารกับผู้อื่นด้วยโปรแกรมแชท
ทุกวันนี้เราเลือกที่จะสื่อสารผ่านตัวหนังสือแทนการพูดคุยผ่านโทรศัพท์ แม้ว่าการโทรใช้เวลารวดเร็วกว่าเพราะไม่ต้องมานั่งพิมพ์จากจอเล็กๆ ที่ปรากฏภาพแป้นคีย์บอร์ดตัวจิ๋ว แต่เราก็ยังคงเลือกที่จะพิมพ์อยู่ดี
เมื่อฉันนัดกับเพื่อน ฉันก็ติดต่อทุกอย่างผ่านการแชท ตั้งแต่นัดหมายวันเวลา ไปจนถึงบอกว่าจะออกจากบ้านแล้วนะ หรือบอกตำแหน่งที่อยู่ เรียกได้ว่าบอกให้รู้แทบจะทุก 5-10 นาที
หากย้อนนึกกลับไปถึงก่อนยุครุ่งเรืองของสมาร์ทโฟน เรานัดพบกันอย่างไร เพียงแค่การส่งข้อความผ่านเพจเจอร์ หรือการโทรศัพท์ก็น่าจะเพียงพอแล้ว เมื่อก่อนไม่มีสมาร์ทโฟนแต่เราก็ยังนัดเจอกันได้ แต่เราตรงเวลาด้วย ทุกวันนี้ต่อให้อีกฝ่ายนั่งรออยู่แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว้าวุ่นใจกับการไม่ตรงเวลาของอีกฝ่ายเพราะสามารถหาความสุขบนสมาร์ทโฟนเพื่อฆ่าเวลาได้ เหมือนเราหยุดการนั่งรอโดยเราเองก็ลืมไปว่าเข็มนาฬิกายังคงเดินอยู่
โลกหมุนไปเรื่อยๆ เราต้องตามให้ทัน แต่อย่าก้มหน้าหมกมุ่นอยู่แต่กับสมาร์ทโฟนมากเกินไปจนลืมซึมซับความสุขของสิ่งที่อยู่รอบกายนะคะ
