เดินเล่นพอสมควรก็ได้เวลาหาที่นั่งพักชมพระอาทิตย์ตกดิน แต่แล้วความสนุกก็เริ่มจะกร่อย ๆ เมื่อได้เห็นกระป๋องเครื่องดื่ม ขวดพลาสติก ฯลฯ ที่ถูกทิ้งเอาไว้บนฝั่ง ซึ่งเชื่อได้ว่าเป็นฝีมือของหนึ่งในจำนวนผู้คนที่มาตักตวงความงดงามของธรรมชาติชายหาดแห่งนั้นนั่นเอง เมื่อเห็นภาพเช่นนั้นก็ได้เพียง“ถอนหายใจ” และเดินเก็บขยะรอบ ๆ บริเวณใส่ลงในถุงที่เตรียมมา เพื่อนำไปทิ้งในถังขยะขากลับบ้าน
ปัจจุบันผู้คนไม่น้อยมีความตั้งใจในการลดจำนวนขยะในทะเลด้วยวิธีการต่าง ๆ เท่าที่พอจะทำได้ แม้มันจะช้าไปบ้างเพราะกว่าพวกเราจะรู้ตัวขยะทะเลก็ทำร้ายสัตว์ทะเลน้อยใหญ่ไปแล้วเป็นจำนวนมาก แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าไม่ลงมือทำอะไรเลย และในขณะเดียวกันผู้คนอีกไม่น้อยกลับไม่เคยสนใจใยดีในปัญหาที่หลายประเทศทั่วโลกกำลังต่อสู้กันอย่างยากลำบาก ไม่มีใครขอให้คุณสละชีพเพื่อช่วยโลกหรือจักรวาลนี้เอาไว้ เพียงแค่อย่าสร้างปัญหาให้เพิ่มมากขึ้นก็เพียงพอแล้ว
หลายคนสงสัยว่าเจ้าขยะทะเลจำนวนมหาศาลนั้นมาจากไหนกันแน่ บางคนกล่าวโทษไปถึงประเทศเพื่อนบ้าน แต่จากผลการศึกษาของผู้เชี่ยวชาญในสหราชอาณาจักรได้เปิดเผยออกมาแล้วว่า ต้นตอของพวกขยะพลาสติกที่เราเห็นเกลื่อนกลาดเต็มชายหาดภูเก็ตในช่วงฤดูมรสุมนั้น มาจากขยะบนบกในพื้นที่จังหวัดภูเก็ตและจังหวัดใกล้เคียง ซึ่งเป็นฝีมือของมนุษย์เราเองทั้งนั้น
ถึงวันนี้ก็ยังไม่เคยเข้าใจว่าจิตใจของคนเหล่านั้นทำด้วยอะไร ไม่ว่าจะเป็นบนชายหาด หรือพื้นที่สาธารณะต่าง ๆ “กินตรงไหน ทิ้งตรงนั้น” แบบนี้ก็ได้เหรอ ทำไมเราไม่เก็บขยะไปทิ้งในถังขยะให้เป็นที่เป็นทาง อย่างน้อยก็ไม่ต้องทิ้งภาระให้คนหรือสัตว์อื่นที่ไม่ได้ร่วมดื่มร่วมกินกับคุณเลย บางคนเคยถึงกับแย้งว่า “ก็มันไม่มีถังขยะจะให้ทิ้งที่ไหน” ปัญหานี้แก้ไขได้โดยการนำกลับไปทิ้งที่บ้าน หรือทิ้งในที่ที่มีถังขยะซึ่งมีฝาปิดมิดชิดจัดเตรียมไว้ให้ ไม่ใช่วางทิ้งใต้โคนต้นไม้หรือสร้างกองขยะกันขึ้นมาเอง แล้วปล่อยให้ลมทะเลพัดพาหอบหิ้วขยะเหล่านั้นลงสู่ทะเล หรือรอให้ใครสักคนหยิบไปทิ้งให้คุณ... ด้วยรักและห่วงใย
